Ik was nog een student toen ik bevangen werd door het cryptovirus. Eigenlijk behoorde ik me in de nobele wetenschap der bedrijfskunde te verdiepen, maar intussen vond ik Bitcoin vele malen interessanter. En terwijl ik daar, op die zolderkamer, mijn weg ‘down the rabbit hole’ verkende, vroegen mijn ouders zich vertwijfeld af welke opvoedingsafslag zij hadden gemist. En toch, hoewel zij soms hoorndol werden van mijn eindeloze lofzang op Satoshi en de zijnen, gingen zij gaandeweg zin van onzin onderscheiden. En zie, de aanhouder wint: zelfs mijn ouders hebben nu een wallet op hun naam staan.

Over de hele linie zie je dat de jongere generatie met meer gemak en ontspanning het cryptodomein betreedt. Natuurlijk, de bedragen zijn doorgaans kleiner, maar zij zijn ook gewoon nieuwsgieriger naar wat het hun brengen kan. In mijn geval zaten daar wel wat obsessieve trekjes aan, want ik kwam er mee binnen en ik ging er ook weer mee weg. Mijn ouders, mijn vrienden, mijn huisgenoten: hoofdschuddend hoorden zij mij aan, de een met meer geduld dan de ander. Vertelde ik trots dat ik een virtueel schilderij als NFT had aangeschaft, wees mijn moeder grijnzend naar een lege muur: ‘Kijk, wij ook!’. En toen ik mij een grootgrondbezitter waande met mijn eerste stukje virtueel land (ja, ook dat bestaat!), merkten mijn ouders droog op dat ik dan wellicht beter dáár kon gaan slapen. Lang verhaal kort: de digitale generatiekloof scheidde onze belevingswerelden en het duurde even voor we de juiste brug hadden gevonden.

Dat lukte ons echter wel. Mijn ouders maken zich namelijk oprecht zorgen over de misstanden in het huidige financiële en bancaire systeem, en dat bleek de gemeenschappelijke grond waarop wij verder konden bouwen. Daarin staan zij overigens niet alleen. De adoptie van Bitcoin verloopt op dit moment sneller dan internet destijds, in een vergelijkbare fase. Die ontwikkeling zie ik terug in mijn eigen kring. Wie mij voorheen voor gek verklaarde, vraagt nu om advies. Ik merk dat mensen zich erin verdiepen, podcasts luisteren, boeken lezen, twitter volgen. De scepsis, die in sommige kranten ontaardt in een hetze, stuit steeds vaker op interesse en enthousiasme. Voor mijn ouders was mijn baan bij AMDAX de druppel: dat er zelfs werk in te vinden was, en dan ook nog bij een serieus bedrijf, dat was voor hen het bewijs dat hun zoon misschien toch niet zijn verstand verloren had in dat konijnenhol.

Ook bij AMDAX vinden de generaties elkaar. Bestaande klanten openen steeds vaker een kinderrekening, waarop zij periodiek een bedrag storten binnen de grenzen van een belastingvrije schenking. Omgezet naar Bitcoin, kan die som in – pak ‘m beet – achttien jaren fors aangroeien. Vergelijk het met de techaandelen van bedrijven als Microsoft, Apple of Google. Wie in 2007, bij de lancering van de eerste smartphone, aandelen in Apple kocht, werd tien jaar later voor die vooruitziende blik beloond met een waardestijging van maar liefst 744%. Dat zijn duizelingwekkende resultaten die je kunt boeken wanneer je instapt in een nog jonge markt en daarvan de vruchten plukt als het netwerkeffect tot een wijdverbreide adoptie heeft geleid. Dus als ik ooit toe ben aan gezinsuitbreiding, dan hoop ik dat ik niet te laat ben om zo’n rekening voor mijn eigen kroost te openen. Zul je zien dat zo’n snotaap achttien jaar later een beter alternatief bedenkt op zijn zolderkamer….